Odkąd przeprowadziliśmy się do Nowej Huty ( do jej lepszej, bo starej części:)), nasza odporność na zakorkowane ulice z minimalnie minimalnej, spadła o kolejne oczka w dół. Bo stara część Nowej Huty właściwie się nie korkuje. W miniony czwartek pojechaliśmy wszyscy razem z Karolkiem na jego hipoterapię. Na drugi koniec miasta. Szczęśliwie trafiliśmy na czas, kiedy korporacje miały kończyć prace za 5 minut, a Kraków był jeszcze w miarę przejezdny. Z powrotem miało być gorzej, ale ponieważ pogoda była cudna, majowa w końcu kwietnia, słońce i blue sky, zastosowaliśmy taktykę "wstąpił do piekieł, po drodze mu było". Tak na prawdę było to prawie niebo, bo klasztor kamedułów na Bielanach. Jakieś 10 minut drogi od "naszej" stadniny. Podczas gdy tysiące nieszczęśników "gnało" przez miasto w upale, 20km/h, my omijaliśmy kolejne godziny szczytu w chłodzie pustelni. Erem Srebrnej Góry na Bielanach jest jednym z dwóch czynnych Zakonów Kamedułów w Polsce. Na całym świecie jest ich dziewięć. Bielany to niezwykłe miejsce, między Niebem a ziemią, ale bliżej Nieba. Po powrocie spenetrowałam  stronę internetową Kamedułów i  dotarło do mnie jaki skarb mamy pod nosem! Polecam jej odwiedzenie a potem, albo przed, samego klasztoru. Oprócz poznania historii zakonu Kamedułów, historii Srebrnej Góry (nieprzerwanie 480 lat), można też przeczytać o życiu codziennym mnichów, wokół którego krąży wiele mitów, jak się okazuje, wyssanych z palca. Pustelnicy wstają o 3.30. W klasztorze nie ma radia, ani telewizji. Swoją pracę wykonują w ciszy i skupieniu.

Na stronie internetowej Eremu, przeczytałam: "dzień winien być tak zaplanowany, by czas dnia i nocy wydawał się krótki i niewystarczający i by zawsze pozostawało więcej rzeczy do zrobienia, niż czasu na to przeznaczonego. Bezczynność jest bowiem jednym z głównych wrogów duszy". Cóż za ulga i inspiracja! Ten cytat dedykuję, oprócz siebie i Z. głownie Asi L., która będąc pracowitą i obowiązkową osobą z uporem maniaka, powtarza, że się nie wyrabia, bo jest źle zorganizowana:) Taka dedykacja dla Ciebie Asiu z serdecznymi pozdrowieniami. 

Choć kobiety do kościoła na Bielanach mogą wejść tylko 12 razy w roku ( w każdym z Eremów liczba dni i miejsc otwartych dla odwiedzających -szczególnie kobiet-jest inna) to polscy Kameduli, wg autorów strony www, są najbardziej liberalni:) Tutaj można sprawdzić, które to dni. Akurat 26 kwietnia nie był jednym z nich, więc ja i Zosia zostałyśmy na zewnątrz, przed furtą ( gdzie Zosi nie brakowało zajęć:)), podczas gdy Z. i Karolek delektowali się jedyną w swoim rodzaju duchową błogością ciszy kamedulskiego kościoła. Klasztor w ostatnich czasach przeszedł gruntowną, choć tylko częściową renowację i  modernizację.  Projekt wspiera również UE, jednak spora część środków pochodzi od prywatnych darczyńców, ofiar czy zbiórek publicznych.

Wizyta na Bielanach przypomniała mi "Wielką ciszę" Philipa Grunninga, dokument o życiu mnichów  w zakonie Kartuzów w Alpach Francuskich. Słyszałam o nim różne opinie. Najczęściej , że film jest piękny, ale...ciężko na nim wysiedzieć do końca. Nie pada w nim ani jedno słowo mówione. Czasami słychać śpiewy zakonników.  Nie miałam okazji zobaczyć go w kinie. Szczęśliwie natknęłam się na niego na TVP Kultura. Zauroczył  mnie. Zachwycił. "Pracował" we mnie jeszcze długo po zakończeniu. Nie miałam problemów z wysiedzeniem do końca. Żałowałam, że już się skończył. Polecam! Nie wiem, gdzie jeszcze można go zobaczyć, bo na pewno nie w kinach. A może jednak. Jeśli ktoś coś wie, to proszę o namiar. Jakiś czas temu można było go znaleźć na Youtube. Ale już chyba nie można.