Piękna, odrestaurowana, wybitna przedstawicielka polskiego art deco- kamienica na rogu Al. Słowackiejgo i ul. Łobzowskiej. Jest to pięciopiętrowy apartamentowiec, dom profesorów UJ .Jej projektantem jest- obok Stefana Żeleńskiego i Piotra Jurkiewicza - Ludwik Wojtyczko. Jeden z najwybitniejszych twórców szkoły krakowskiej. Oprócz tej cudownej kamienicy, jest on również autorem sąsiadującej z kościołem Mariackiem, kamienicy Celesta Czynciela; drugiego domu profesorów UJ przy ul. Królewskiej; gmachy Sejmu Śląskiego w Katowicach czy siedziby zakładu witraży "S. G. Żeleński" przy Al. Krasińskie. Ten ostatni budynek przez lata przypisywałam intuicyjnie Teodorowi Talowskiemu, a wszystko przez asymetrię, która u Talowskiego występuje tak często. A ponieważ Talowski nie przestaje mnie zachwycać, z pewnością poświęcę mu kiedyś osobny post. Ze zdjęciami naturalnie:)
Cudo przy Al. Słowackiego swoją nazwę zawdzięcza specyficznej dekoracji. Z otynkowanymi na biało ścianami silnie kontrastuje czarna ceramika. Ta kolorystyka przydała domowi profesorskiemu również nazwę "pod trupią czaszką" , "krematorium" czy "trumna profesorska".
Ozdobne czarne kafle wyprodukowane były na specjalne zamówienie. Kamienica zbudowana została z cegły i żelbetu na planie litery "V".
Czas obszedł się brutalnie z domem profesorskim. Zanieczyszczenia powietrza, spaliny sprawiły, że niegdyś białe ściany stały się szare. A piękna czarna ceramika, popękała pod wpływem rezonansu bez przerwy przejeżdżających alejami samochodów. Spękana ceramika tworzyła czarno czerwone pasy. I taki to smutny widok przedstawiał się przechodniom. Ale ta historia ma swoje dobre zakończenie. W 2007 roku Uniwersytet Jagieloński zlecił renowację zewnętrznej elewacji budynku. Efekt prac zachwyca i za każdym razem przechodząc obok niego, gęba sama mi się uśmiecha, bo to prawdziwa przyjemność patrzeć na coś tak pięknego!

Szkoda, że nie zrobiłam zdjęć "trumny",kiedy była smutna i odrapana a jej widok zawsze mnie przygnębiał. Kiedy na nią patrzyłam, żal mi było znikającej i sypiącej się niegdyś przecież przepięknej kamienicy. Gdybym wtedy zrobiła zdjęcia, dziś mogłabym je porównać. Ale ktoś inny zrobił takie zdjęcia. Sami zobaczcie. Jest się z czego cieszyć, prawda?:)