Zdarzało nam się mówić na małego "kaszalot" już w jego życiu płodowym. Nurkował energicznie ale ze spokojem, co upewniało mnie, że we mnie jest bezpieczny. Regularnie dawał znać, że czuje się w wodach płodowych jak ryba w wodzie; a może nawet jak kaszalot.

     A kiedy był już na świecie, od pierwszego dnia wymagał pomocy respiratora. Po pewnym czasie został zaopatrzony w  rurkę tracheostomijną, która sprawiała, że nie był słyszalny. Jedynie przy podawaniu przez maszynę kolejnych oddechów dało się słyszeć beztroskie Karolkowe "buu, buu" wypuszczane ustami.