No to jak my się z nim komunikujemy? Karol reaguje na pewne istotne dla niego w danym momencie słowa. Zatrzymuje się, rozgląda, szuka. Przed wykonaniem jakiejś czynności mówimy mu co będziemy robić. Czasami wydaje się, że rozumie ten komunikat, ale nie są to dowody ewidentne, stąd moja niepewność. Z drugiej jednak strony nie mogę powiedzieć, że z całą pewnością nie zrozumiał komunikatu np. "Karol będzie się kąpał"albo "Karol będzie jadł". W takich momentach jest jakaś reakcja np. uśmiech, jakaś gotowość czy spięcie w sobie. Kiedy czegoś chce, coś chce dostać, wyciąga po to rękę, dąży do tego. Odrzuca też przedmioty lub płacze, jeśli coś mu nie odpowiada. Potrafi na długo skupic uwagę na przedmiocie, zabawie, czynności, które go interesują. To też jest dla nas komunikat " to mi się podoba, lubię to" albo przeciwnie. Bez większego problemu możemy zorientować się, czy miejsce, w którym przebywa mu odpowiada. Radość, skupienie, smutek i złość wyraża bezbłędnie. Ale czas mija, a my ciągle nie mamy wypracowanej metody komunikacji. Któregoś dnia pomyślałam, że idealną rzeczą byłoby zatrzymanie się na kilka dni tylko i wyłącznie nad sferą logopedyczną Karola. Najlepiej ze specjalistami, którzy nigdy wcześniej go nie widzieli i nie znali. Nie zajmować się w tym czasie niczym innym. Ani innymi zdrowotno-rehabilitacyjnymi sprawami Karola, ani sprawami domowymi, urzędowymi itp itd. Pomyślałam, że idealna rzeczą byłby turnus logopedyczny. Com wymyśliła tom wstukała. I bach! Znalazłam. Istnieje:)
 Z turnusu wróciliśmy trzy dni temu i na pewno napiszę o nim. Na pewno;)

Są sytuacje, które Karolowi tak się podobają, że aż trudno nie odczytać jego reakcji na nie jako "jeszcze, jeszcze!"

Są takie, których nauczył się niemal wyłącznie z obserwacji.