Uciekamy przed upałem. W różne miejsca. W Krakowie 36 st. Zabieram dwójkę dzieci, jedno zostawiam starającemu się w tych warunkach pracować tacie. W sobotę z Zosią i Anielką pojechałyśmy do zoo. Krakowskie zoo jest dobre na upał, bo położone w środku lasku Wolskiego. Jest przewiew, o którym w środku miasta można tylko pomarzyć. Ale najpierw trzeba tam dojechać. Z jedną przesiadką zajęło nam to... półtorej godziny.

Upały dają się też we znaki zwierzętom, również tym teoretycznie przyzwyczajonym do spiekoty.  Na klatkach dużych kotów można przeczytać informację, że z powodu upałów wybiegi nie są blokowane, żeby zwierzęta mogły się schronić przed słońcem. Jedynie ryś i jaguar spacerowały po swoich wybiegach. Lew z lwicą drzemały pod drzewem. Obecność innych kotków mogłyśmy tylko domniemywać po majaczących prążkach czy plamkach w otworach pomieszczeń, albo odgłosach głośnego dyszenia. Na początek trafiłyśmy na karmienie słoni. Słonie jedzą seler, jabłka i pory. Aniela złamała rodzinną tradycję i nie wystraszyła się słonia. Ślicznie się z nim przywitała -" a kuku tutu!". A na koniec pożegnała: "papa tutu!". Aniołka ma jakąś czujkę na zwierzęta, bo dreptając albo siedząc w wózku i przegryzając jaśki, co chwile wskazywała na jakiś wybieg- w moim przekonaniu pusty - i głośno opowiadał o zwierzęciu, które tam jest. Po chwili okazywało się, że rzeczywiście, siedzi przycupnięty zwierz pod skałka, kamieniem czy w dziurze. Tuptała z zapałem ( w odróżnieniu do Zosi Aniołka na pewno bezie piechurem), właziła w każdą dziurę i zachowywała się tak, jak należy: z zachwytem i zadziwieniem  wołała i opowiadała o zwierzętach. Eh, kiedy już ona będzie większa i nareszcie przestanie sikać w majtki i nie będzie robiła afery o przekrzywiony o 0,3 mm. kubek z mlekiem i pozwoli sobie pomóc przy smarowaniu kromki albo przynajmniej nauczy się już racjonalniej gospodarować masłem, kiedy przyjmie za słuszne prawy but ubierać na prawą a lewy na lewą nogę, to razem z tym wszystkim osłabnie "pierwszy zachwyt". A tak bardzo nie chciałabym, żeby moje dzieci mówiły jak dziesięciolatek przy żyrafach - " eee, chodźmy już, nic tutaj nie ma". Nasze dzieci szybciej i bardziej to może dopaść. Nuda w kulturze rozrywki. Mnie został ten durny zachwyt nad stworzeniem i często mam gęsią skórkę na widok "cudownego kwiatuszka" albo "niesamowitego robaczka". Ale dzieciństwo spędziłam w ogrodzie. A bajki wolałam słuchać niż oglądać ( bo bardzo wierzyłam tacie, który mówił mi, że to poprawia wyobraźnię). Moi rodzice nie mieli problemów z nudzącym się dzieckiem:)) Ja (jeszcze) też nie. Wiem, że to może się zmienić. Boję się tego, ale póki co, chcę im pokazać, że życie jest na każdym kroku i w każdej chwili i jest ono bezgranicznie piękne i fascynujące. Chociaż czasami wkurza okropnie. Jak wszechobecne osy w zoo. Pani od lodów (4 zł za rożka śmietankowego!), mówiła, że pojawiły się niedawno, z początkiem sierpnia. Prawie przy każdej ławeczce był kosz na śmieci a każdy kosz bzyczał osami. Dlatego też przystałam na chodzony piknik. Kiedy chodziłyśmy jakby nas ignorowały. Ale zatrzymywanie się było stresujące. Kto mógł, ten nawet sikał w majtki. A jak w majtki to i w sandałki. A w posikanych sandałkach się nie chodzi, a jeśli inaczej myślisz mamo, to po minucie gorzkich żali zmienisz zdanie. Biegała więc Anielka na bosaka i jak tknięta niewidzialną siłą cofała się o krok, kiedy tylko wyszła z cienia i poczuła gorący asfalt. 

 Gdzieś za żyrafami są ule i pszczele reality show na ekranie. I automat z miodem. Zosia wybrała sobie miód...fioletowy. Fioletowa nakrętka ma być wg niej gwarancją doskonałego smaku.

A dla Karola zoo jest raczej takie sobie. Bardziej cieszy się z wozu technicznego niż z antylop obok których przejechał. 

Autobusy do i z zoo kursują co 20 min. Dla osób posiadających Krakowska Kartę Dużej Rodziny ulga 50%. W mini zoo tym razem nikt nie przygotowywał na bieżąco marchewek i sałaty, którymi dzieci mogłyby przymilić się do zwierząt. Ale nie było zakazu przymilania się do zwierząt znaleziona trawką czy sianem.