Skoro zaczęłam tego posta a on tak cierpliwie czeka na swoje zakończenie, no to go w końcu skończę. Pomimo paradnej oprawy zdjęciowej post będzie bardziej medyczny niż rozrywkowy. Jedno z drugim się zbiegło w czasie- Planowana hospitalizacja Karola w związku z wymianą PEGa na zgrabny guziczek i kolejną Paradą Smoków na Rynku. A to i tamto w okolicach Dnia Dziecka.
Wymiana PEGa na guzik - czyli gastrostomię bez dyndającej na stałe a jedynie z dołączaną na czas posiłku rurką - miała nas zakwaterować w szpitalu maksymalnie na 3 dni. Wyszliśmy na następny dzień po wymianie...z informacją, że Karol "przylał się" płynem podawaną mu nad ranem, co może mieć znamiona powrotu refluksu. Wyszliśmy bez leków i sprawdzenia, czy hipoteza o powrocie refluksu jest prawdziwa, za to z obawami czy aby nie wrócimy do szpitala ponownie za kilka godzin.
Na naszą prośbę, żebyśmy mogli zostać jeszcze na oddziale skoro jest podejrzenie zachłyśnięcia i powrotu refluksu ( w wyniku jakiegoś uszkodzenia w czasie wymiany PEGa na bloku), żeby wykonać badanie w kierunku refluksu, lekarz prowadzący poinformował nas, że jest to niemożliwe, ponieważ na tym oddziale nie wykonuje się takich badań, na inny natomiast nie może nas przenieść (?!). Winne są nowe przepisy nfzu i rozpaczliwa walka dyrektorów szpitali o utrzymanie budżetu placówki na poziomie jeszcze-nie-aż-tak-beznadziejnie-zadłużonego. Termin na phmetrię w trybie pilnym dostaliśmy na...koniec września. Wróciliśmy na ostry o pierwszej w nocy z czterdziestostopniową gorączką i bez możliwości dopojenia Karola z powodu silnych torsji. Przyjęto nas na oddział z rozpoznaniem zapalenia płuc. Był to już inny oddział niż jeszcze kilka godzin wcześniej. Antybiotyki, inhalacje i wydeptywanie ścieżki do lekarzy, aby zlecili phmetrię na oddziale, skoro istnieje podejrzenie refluksu. Udało się! Jednak całkiem fajnie funkcjonujący już Karol mogący już iść do domu,musiał jeszcze odsiedzieć w szpitalu kolejny tydzień w oczekiwaniu na badanie, ponieważ przepustek też już szpital nie udziela ( z powodów j.w.). Zaliczyliśmy kolejny Dzień Dziecka w szpitalu. Na Prokocim tuż po śniadaniu nalot zrobiły żółte tiszerty z logo "mecenasa" krakowskich kwiaciarek wiedziona w radosnym orszaku przez Koziołka Matołka. Zosi obiecaliśmy inny orszak -smoczy;) Zostawiwszy babcie na posterunku, pojechaliśmy z Zosią na Rynek.
Szczęśliwie wytrwawszy kolejne kilka dni, cudem uniknąwszy infekcji brzusznej, których w tamtym czasie nastała na oddziale obfitość. Badanie trwa 24 godziny, w czasie których poprzez sondę dokonuje się pomiaru ruchu treści żołądkowej. Karola badanie zakończyło się po 11 godzinach ponieważ pacjent usunął sobie sondę, ot tak od niechcenia w czasie snu. He, he... Oczekiwanie na powtórzenie badania to kolejny tydzień albo dłużej. A termin cesarki za tydzień...Uwierzcie, Hitchcock przy naszej służbie zdrowia to banialuki i ziewotok.
Ponieważ Kaku na oko każde jedno rzucające się nań, wyglądał jak nudzący się pełen energii i radości chłopiec ( z zespołem wad wszelakich:)), nie wykazujących nijakich cech refluksu, uznaliśmy w porozumieniu z lekarką, że czas nam do domu,bo torbę na porodówkę czas spakować. Niepokoił nas ewentualny refluks nocny, ale po kilku dniach i nocach w domu, zapomnieliśmy o tym niepokoju. Refluksu nie ma, panie doktorze! Gdyby nie towarzystwo i  rozmowy z Matyldą i obecność jej uroczej córeczki Anielki na "naszej"sali, byłabym naprawdę zła i przekonana o kompletnej bezsensowności tych dwóch tygodni w szpitalu. Dziękujemy Matyldo i Anielko:) Do zobaczenia na lodach u Włocha, albo kawie w Dymie.
Guzik natomiast spisuje się świetnie. Wraz ze wzrostem dziecka guzik trzeba wymienic na nowy, większy. Niestety nie jest on refundowany przez nfz (dwa lata temu był t koszt 500 zł). Podobnie jak dodatkowe rurka dopinana do guzika, przez którą podajemy Karolowi płyny. Można je kupić jedynie w opakowaniu zbiorowym o 10 szt ( 400 zł). Ponieważ jednak pasują one do każdego rodzaju guzika, a Karol raczej na stałe będzie miał podawane płyny dożołądkowo, szarpnęliśmy się na dziesięciopak.

Marcin, Justyna i Zuzia. A gdzieś przed nimi Bartuś, dumnie kroczący przed smokiem swojego przedszkola.